วันนี้ได้เวลาที่เหมาะสมมากๆเลยนะคะที่จะลงเกี่ยวกับชาดก ทุกคนคงสงสัยว่าทำไมต้องเป็นชาดกด้วย จะบอกไว้ก่อนเลยนะคะว่าชาดกเป็นนิทานสอนใจที่ทั้งเด็กและผู้ใหญ่อ่านแล้วเข้าใจได้ง่ายๆ มีข้อคิดให้นำไปใช้ โดยที่เด็กสามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ ตัวอย่างที่ทุกคนคงรู้จักคงเป็น วันเฉลิม จากเรื่องทองเนื้อเก้า หรือที่คนเรียกติดปากว่าเรื่อง ลำยอง โดยที่ วันเฉลิมได้นำข้อคิดไปปฎิบัติ ทำให้เป็นคนดี จนเป็นที่กล่าวขานกันทั่บ้านทั่วเมือง #กลับเข้าเรื่องดีกว่า วันนี้เลยนำชาดกมาฝากได้เรื่องหนึ่ง เรื่องนี้เป็นที่มาของสำนวนว่า เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ทุกคนคงเริ่มสนใจแล้วนะคะ ดังนั้นตามมาอ่านกันเลยค่ะ
เรื่อง มิตตวินทุกชาดก
เรื่อง มิตตวินทุกชาดก
มีบุรุษคนหนึ่งชื่อ มิตตวินทุกะ ทำร้ายบิดามารดาของตน
หนีออกจากบ้านไปลงเรือ ผลกรรมนี้บันดาลไม่ให้เรือแล่นไปได้
เมื่อกัปตันเรือรู้ความจริงเข้าจึงสั่งให้จับเขาโยนทะเล
เขาว่ายน้ำไปพบเกาะที่มีเปรต 4 นางอาศัยอยู่
เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นเปรตจึงเสพสุขกับเธอทั้ง 4 จากนั้นเขาก็คิดว่าคงมีเกาะข้างหน้าอีก
จึงว่ายน้ำจากไปพบเกาะที่เปรตทั้ง 8 นางอาศัยอยู่เขาคิดแบบเดิมอีก
จึงว่ายน้ำออกไปพบเกาะที่มีเปรต 16 นาง และพบอีก 32 นาง ก็ยังอยากได้มากกว่านั้นอีก
จึงว่ายน้ำหนีต่อไปอีก คราวนี้ได้พบสถานที่ซึ่งเป็นที่เสวยวิบากกรรมของพวกสัตว์นรกที่มีกงจักรพัดผันอยู่เหนือศีรษะแต่มิตตวินทุกะกลับมองเห็นเป็นเครื่องประดับที่สวยงามมากจนอดใจไว้ไม่ไหวจึงอ้อนวอนขอให้ตนสักอันหนึ่ง
เจ้าสัตว์นรกนั้นพยายามตอบปฏิเสธอย่างไรมิตตวินทุกะก็อ้อนวอนรบเร้าอยากได้สักอันหนึ่งให้ได้
สัตว์นรกนั้นจึงคิดได้ว่าตนคงหมดวิบากกรรมแล้ว
นายคนนี้คงทำกรรมเดียวกับตนที่เคยทำมา คือ
ทำร้ายบิดามารดาของตนเพราะเห็นผิดเป็นชอบ
คิดดังนั้นจึงปลดกงจักรออกจากศีรษะส่งให้นายมิตตวินทุกะ
กงจักรก็หมุนอยู่เหนือศีรษะเขา สร้างความเจ็บป่วยและทุกข์ทรมานให้แก่เขา
แต่ก็ไม่อาจนำมันออกจากศีรษะได้ ทันใดก็มีเทวดาตนหนึ่งเหาะผ่านมาพบเข้า
เขาจึงร้องถามว่าตนได้ทำกรรมอะไร จักรกรดจึงได้พัดบดอยู่บนศีรษะเช่นนี้
เทพบุตรจึงกล่าวว่า ท่านเสพสุขนางเปรตมาถึง 60 นางแล้วแต่ยังปรารถนาอีก
ท่านยังไม่รู้จักพอ จนมาพอใจกับจักรกรด จักรกรดจึงพัดบดอยู่บนศีรษะ
ท่านถูกความปรารถนาครอบงำจิตใจอยู่ตลอดเวลา
อันธรรมดาว่าความปรารถนาต้องการนี้ไร้ขอบเขต
ยากที่จะทำให้รู้สึกพอเหมือนมหาสมุทรกว้างใหญ่ไพศาล
ยากที่จะอิ่มเต็มด้วยน้ำที่หลั่งไหลมาจากฟากฟ้าดังนั้นชนเหล่าใดมัวกำหนัดยินดีกับความปรารถนา
ชนเหล่านั้นจึงต้องเป็นทูนจักรไว้
ชาดกเรื่องนี้มุ่งสอนให้คนรู้ว่า :
ความต้องการของมนุษย์เราไร้ขอบเขต ไร้ทิศทางไม่อาจเติมให้เต็มได้
ดังนั้นหัดพอใจในสิ่งที่ได้ ยินดีกับสิ่งที่มี
และจงพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างให้เต็มสติกำลังและประพฤติสุจริตเสมอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น